Niebiańska Jerozolima

Niebiańska Jerozolima
wyśniona na zakwasie koszmaru
nowa stolica państwa
powołanego do istnienia morowym tchnieniem.
Ostateczne wyprzedaże pod ścianą płaczu,
niekończące się zabawy sprzedanej duszy z sadzą
w długich kominach.

Saturnalia w inkubatorach
dla ogryzków pozornego ciała,
gazy olbrzyma zasilają
stalowe nocniki,
pojemniki z mózgiem bajecznie bogatych bankierów
opętanych wizją smoczych skarbów.

Znacie dobrze to miejsce
z krajobrazów i pejzaży
wzgórza, marmurowe skały,
czaszki, ukrzyżowane ofiary.
Świąteczne egzekucje precyzyjnie odtwarzana
z detali płócien dawnych mistrzów.

Teraz i zawsze, codziennie o tej samej porze
na górze nie przykrytej dachem,
bez zmartwień, łzy współczucia
dokonywać się będzie kaźń Syna,
za łapówki niedzielnego Ojca.

Wielki reset

I jak tu żyć wśród niebinarnych maskotek demiurgów
obrażających wulgarnie śmierć kilkoma gwiazdkami
Obojnaków z bólem podrzucanych w siodle kolan,
namiętnie wycałowanych wąsami
do zbierania kożucha z drogi mlecznej.
Za tym kamuflażem mogą kryć się dobrzy wujkowie z sąsiedztwa,
nawet rodzina świętego spokoju protestuje.

Zgwałcone powłoki czekają na przewrót
w czasie dokonanym.
Nie abortuje się już karłów dzięki branży porno.
Skłonności ojczyma Kal-Ela do miniaturowych chłopców
zostają ujawnione.
Zbezczeszczona trauma
i gorączkowe dreszcze jeszcze słabego ciała
objawiają super moce,
których nigdy nie dosięgnie meteoryt króla Dawida.

Rozpoczyna się ceremonia olimpijskich orgii,
wybucha wojna po długim pokoju.
Wielki reset wywyższa skrępowanych
w transie magicznych gierojów,
wstyd im za wschodzące słońce.
Straszne mordy pojawiają się na opłatku.
Całe zasoby światowej świadomości
znikają w pół mózgu bóstw zemsty
ich wirusy podpalają opony,
powołując nowy zarząd komisaryczny,
mnożą się egzekucje.