Wysoki cukier

Słodki Jezu!
Łyżeczka cukru w szklance
ciepłej wody,
rozpuszczona biała śmierć,
zero kalorii.
Boski Ojciec nie czuje pragnienia.

Podwójna natura cukrzyków
hejtuje świadomości
w liczbie pojedynczej.
Rafinowani awanturnicy
nagle i po diable zapadają w śpiączkę,
słodko śniąc w uścisku demencji.

Uzależnienie od słodyczy
daje grzyba na mózgu,
nafukane słodziaki z wolą pieczarek
żyją w piwnicy,
czasem wypatrują przez kratę
promieni monstrancji.
Trudno im uwierzyć że Jeden wystarczy.

Alfie...

Uporczywa terapia suchym chlebem,
błyszczy się dusza na smalcu,
kawał niestrawiony,
mało zabawny
i naukowo nie potwierdzony.

Antonim sędziego po wyroku
wycierają skazujący palec
głęboko między pośladkami,
podniecenia szuka w ukrytej kamerze.
Kto żyję ten tyje,
zakaz dokarmiania,
śmierć pęcznieje na głodzie.

Babci pękło serce,
perłowe korale rozsypały się w popielniku.
Jeszcze ciepłe po eutanazji,
wspomnienia wnuków.

Muszelka z ukrytym na początku Słowem,
rozdeptana skorupka,
niby tysiące takich na słonecznych plażach,
leżakach oceanu.
Chłopczyk z wizji Św. Augustyna
nie czuje się bezpiecznie,
zniknęło naczynie, którym przelewał morza
do piaskowego dołka.